تأثیر کاربرد متانول بر برخی خصوصیات مرتبط با رشد ریشه نخود(Cicer arietinum L.) تحت تنش خشکی

بخش مهمی از موفقیت تولید در مناطق دارای تنش خشکی به جذب مؤثر آب و عنصر غذایی توسط سیستم ریشه‌ای کارآمد وابسته است. به منظور بررسی اثر محلول‌پاشی متانول برخصوصیات ریشه نخود (رقم کرج) در شرایط تنش خشکی آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در شهریور سال 90 در پژوهشکده علوم گیاهی دانشگاه فردوسی مشهد به اجرا درآمد. عامل محلول‌پاشی متانول با 5 سطح، شاهد (بدون محلول پاشی)، 20 ، 25 ، 30 و 35 درصد حجمی بود که به هر کدام از سطوح 2 گرم در لیتر گلیسین اضافه شد. محلول‌پاشی 3 بار طی فصل رشد گیاه و با فواصل 10 روز صورت گرفت. محلول‌پاشی گیاهچه‌ها تا زمان جاری شدن قطره‌های محلول روی برگ ادامه یافت. عامل خشکی نیز شامل تنش خشکی (25 درصد ظرفیت زراعی) و بدون تنش خشکی (100 درصد ظرفیت زراعی) اعمال شد. نتایج نشان داد بین سطوح مختلف متانول اختلاف معنی‌داری از نظر وزن خشک ریشه، سطح و طول ریشه اصلی، مجموع طول ریشه‌ها، نسبت ریشه به اندام هوایی و نسبت سطح ریشه به سطح برگ وجود داشت (05/0≥p). محلول-پاشی با سطح 25 درصد حجمی، موجب افزایش معنی‌داری در میزان وزن خشک ریشه، مجموع طول ریشه‌ها و سطح ریشه‌ها نسبت به دیگر سطوح شد. اثرات متقابل تنش خشکی و متانول تأثیر معنی‌داری بر میزان مجموع طول ریشه‌ها و نسبت ریشه به اندام هوایی داشت (05/0≥p). به طورکلی می‌توان کاربرد محلول‌پاشی 25 و 30 درصد حجمی متانول را برای افزایش عملکرد در گیاه نخود توصیه کرد.